De sleutel binnen menselijk contact is voor mij leven en (samen)werken vanuit het hart. Ik benader mensen graag liefdevol, met een open vizier en vanuit gelijkwaardigheid.

Een therapeutisch traject krijgt geheel vorm vanuit de cliëntgerichte benadering.

Empathie, congruentie en onvoorwaardelijke positieve aanvaarding vormen hierbij de basis voor wérkelijke verbinding met elkaar. De basisbehoefte van ieder mens ligt in het aangaan van contact, je kunnen verbinden met een ander, je gezien en gehoord voelen in je kwetsbaarheden, je geborgen voelen in tijden van nood. In moeilijke tijden zoeken mensen ondersteuning bij een medemens. De ontmoeting tussen mensen, vanuit oprechte belangstelling en nieuwsgierigheid naar de ander, zet hulpverlening in een ander daglicht. Je met elkaar verbinden als (mede)mens, aandacht voor nabijheid en de kracht van kwetsbaarheid, geven een basis van veiligheid binnen het therapeutisch contact.  

“Loop niet achter me aan, ik zal misschien niet leiden. Loop niet voor me uit, ik zal misschien niet volgen. Loop gewoon naast me en wees mijn vriend”. (Albert Camus).

De humane wetenschap (waaronder hulpverlening, begeleiding, therapie) behoort niet tot de exacte wetenschap.

Hierdoor is het onmogelijk om middels ‘evidence based’ interventies, protocollaire behandelmethoden en oplossingsgericht/ probleemgericht denken en handelen, mensen op gelijke wijze therapeutisch te ondersteunen in hun hulpvraag. Dit vraagt om een voortdurende afstemming, waarbij naast de genetische aanleg van een cliënt en diens unieke karakter en temperament ook de culturele, maatschappelijke, fysiologische en sociale invloeden meegenomen dienen te worden. Binnen de therapeutische relatie en het therapeutisch proces is er aandacht voor zowel het intrapsychische als het interpsychische aspect.

Er wordt gekeken naar de binnenwereld van de cliënt, met aandacht voor diens levensverhaal, ontwikkelde scripts en overtuigingen. Wat moet daarbij worden aangeraakt, uitgewerkt, omarmd om in het hier en nu in contact te kunnen zijn en in relatie te staan met een ander, waarbij oog voor het heden en de interactie en context waarbinnen de dingen zich afspelen. Niet kunnen zijn wie je bent, niet kunnen uiten wat je voelt, niet in contact staan met je werkelijke wezen, leidt tot psychosociale problematiek.

Als psychosociaal therapeut ben ik gehouden aan de ethische code van de NFG en heb ik een beroepseed afgelegd. Uiteraard staat vertrouwelijkheid bovenaan (naast beroepsgeheim en AVG).

Je kunt er als cliënt dan ook altijd vanuit gaan dat jouw belangen voor mij van het grootste belang zijn.